تعیین حریم ایمن خطوط لوله انتقال گاز ترش به روش ارزیابی کمی ریسک

Authors

  • مجتبی باقری تهران، دانشگاه صنعتی شریف، دانشکده مهندسی شیمی و نفت
  • ناصر بدری تهران، دانشگاه صنعتی شریف، دانشکده مهندسی شیمی و نفت
  • هوشنگ اقبالیان تهران، شرکت ملی گاز ایران، گروه تدوین استانداردهای ایمنی و بهداشت محیط زیست
Abstract:

یکی از مهمترین روش‌های انتقال گاز، استفاده از خطوط لوله می‌باشد. با توجه به اینکه گاهی خطوط لوله انتقال گاز در اطراف مناطق مسکونی گسترش یافته ‌اند و در صورت بروز نشتی یا پارگی در این خطوط، امکان ایجاد خسارت‌های جانی و مالی وجود دارد، ایمنی افراد ساکن در مناطق اطراف خطوط لوله انتقال از اهمیت زیادی برخوردار است و تأمین این ایمنی از مهمترین دغدغه‌ های صنعت انتقال گاز است. در این مطالعه، چگونگی تعیین حریم ایمنی خطوط لوله انتقال گاز ترش، که با توجه به پخش احتمالی گاز سمی هیدروژن سولفید در محیط، نسبت به خطوط لوله گاز شیرین خطرناک‌ تر است، مورد بررسی قرار گرفته است. به منظور تحلیل و تعمیم نتیجه ‌های به دست آمده، یک خط لوله انتقال گاز ترش در استان بوشهر مورد بررسی قرار گرفته است. با استفاده از نرم افزار PHAST RISK و با توجه به روش ارزیابی کمی ریسک، حریم این خط لوله، در چهار ضخامت گوناگون، تعیین و مشخص شد که تأثیر 2 میلی متر افزایش یا کاهش در ضخامت لوله در تعیین حریم ایمن، می‌تواند حدود 60 متر و یا بیشتر باشد. این در حالی است که روش‌های گذشته تأثیر ضخامت لوله را لحاظ نمی ‌کردند.

Upgrade to premium to download articles

Sign up to access the full text

Already have an account?login

similar resources

ارزیابی ریسک محیط زیستی خطوط لوله انتقال گاز به روش تلفیقی AHP

امروزه ارزیابی ریسک محیط‌زیستی به عنوان ابزاری کارآمد در مطالعات مدیریت ریسک محیط‌زیستی پروژه‌هایی که از نیروی تخریب بالایی برخوردارند، مطرح است. احداث خطوط لولة انتقال گاز غالباً بهترین گزینة انتقال این مواد همراه با توجیه فنی و اقتصادی است لیکن با توجه به ریسک‌‌پذیری بالا می‌توانند آثار چشمگیری بر محیط‌زیست برجای گذارد، بنابراین نیازمند مطالعات مستمر است. در این تحقیق به منظور ارزیابی ریسک محی...

full text

ارزیابی ریسک محیط زیستی خطوط لوله انتقال گاز با استفاده از روش کنت مولبایر

هدف از انجام ایم مطالعه استخراج ریسک های محیط زیستی منتج از خط لوله انتقال گاز دلیجان-قزوین بر محیط زیست اطراف آن با استفاده از روش کنت مولبایر می باشد.در روش کنت مولبایر شاخص مجموع،معرف احتمال وقوع خطر و فاکتور نشت،مبین شدت اثر می باشد.نمره نهایی خطر نسبی در روش کنت مولبای از تقسیم شاخص مجموع بر فاکتور نشت حاصل می شود.با توجه به نتایج 32%خط لوله سطح ریسک بسیار زیاد،11%خط لوله ربسک زیاد،23%خط ل...

full text

ارزیابی ریسک خطوط لوله انتقال نفت و گاز بر مبنای روش Bow-tie فازی شده

Introduction: Nowadays, gas and oil account for 60 percent of world energy resources. Transporting crude oil and its products are accomplished through a number of ways among which pipelines are of the utmost significance. Considering the extent of pipelines in installation and residential areas and also high potential for damage, the safety of these pipes and application of risk management prin...

full text

شناسایی و ارزیابی کمی ریسک خطوط لوله گاز شهری و تعیین مناطق حساس با ارائه مدلی تلفیقی

امروزه خطوط لوله گاز یکی از کانون‎های حادثه خیز است، به طوری‎که حوادث آن می‎تواند پیامدهای گوناگونی در ابعاد مختلف انسانی، اجتماعی، مالی، سیاسی و یا زیست‌محیطی داشته باشد. به همین جهت مدیریت و ارزیابی ریسک یکی از مهم‎ترین فعالیت‎ها برای شبکه‎های خطوط لوله گاز طبیعی مخصوصاً در شهرها می‌باشد. این پژوهش یک برنامه جامع ارزیابی کمّی ریسک برای خطوط لوله‎ و شبکه توزیع گاز که از مناطق حساس و پرجمعیت می‎گ...

full text

ارزیابی ریسک محیط زیستی خطوط لوله انتقال گاز با استفاده از روش کنت مولبایر

هدف از انجام ایم مطالعه استخراج ریسک های محیط زیستی منتج از خط لوله انتقال گاز دلیجان-قزوین بر محیط زیست اطراف آن با استفاده از روش کنت مولبایر می باشد.در روش کنت مولبایر شاخص مجموع،معرف احتمال وقوع خطر و فاکتور نشت،مبین شدت اثر می باشد.نمره نهایی خطر نسبی در روش کنت مولبای از تقسیم شاخص مجموع بر فاکتور نشت حاصل می شود.با توجه به نتایج 32%خط لوله سطح ریسک بسیار زیاد،11%خط لوله ربسک زیاد،23%خط ل...

full text

My Resources

Save resource for easier access later

Save to my library Already added to my library

{@ msg_add @}


Journal title

volume 32  issue 2

pages  57- 71

publication date 2013-08-01

By following a journal you will be notified via email when a new issue of this journal is published.

Hosted on Doprax cloud platform doprax.com

copyright © 2015-2023